Loading ....
Powiatowy Zespół Nr 9 Szkół im. Marii Dąbrowskiej w Kętach
Biuletyn Informacji Publicznej
Powiatowego Zespołu Nr 9 Szkół
im. Marii Dąbrowskiej w Kętach
został stworzony w celu powszechnego
udostępniania informacji publicznej w postaci
elektronicznej
ul. Kościuszki 29
32-650 Kęty
tel: (33) 845 30 72
fax: (33) 845 29 11
e-mail: sekretariat@dabrowska.info
strona: dabrowska.info
Strona główna => Informacje o szkole => Historia szkoły
Obecny Powiatowy Zespół Nr 9 Szkół im. M. Dąbrowskiej zainaugurował swą działalność 24 października 1907r. Jesteśmy zatem najstarszą placówką oświatową działającą na terenie powiatu oświęcimskiego.
Starania o rozpoczęcie działalności Seminarium Nauczycielskiego w Kętach rozpoczęły się już w 1903 r. Inicjatywę utworzenia szkoły nowego typu podjęła Gmina miasta Kęty na podstawie jednomyślnej uchwały z 24 kwietnia 1903r. 5 września 1907r. C.K. Starostwo w Białej zawiadomiło Gminę, że projekt Rady uzyskał akceptację Jego Ekscelencji Pana Ministra wyznań i oświecenia i zezwala on na utworzenie w Kętach C. K. seminarium nauczycielskiego z językiem wykładowym polskim. Rozporządzenie ministra zobowiązywało Gminę do wysokich świadczeń na rzecz szkoły. M.in. przekazano pod budowę seminarium i pole doświadczalne 3 morgi ziemi. Udostępniono również pomieszczenia dla zakładu przy ul. Kościuszki 160.
22 października 1907r. stanowisko kierownika seminarium objął Józef Gebhardt, profesor seminarium żeńskiego w Krakowie, a 24 października uroczyście otworzono C.K. Seminarium Nauczycielskie Męskie w Kętach. Pierwszymi wykładowcami byli: Józef Gebhart, Bogdan Łuszczyński, Adam Sroka, ks. Jan Waśniowski, Franciszek Sadlik oraz Zygmunt Bentkowski. Po pierwszym roku działalności Seminarium klasyfikowano 37 uczniów na „kursie pierwszym” i 24 na „kursie przygotowawczym”. Staraniem Towarzystwa opieki nad wychowankami, powołanego przy Seminarium otwarto internat, w którym mieszkało 35-40 uczniów.
Pierwszą maturę przeprowadzono w szkole w czerwcu 1911r., a jednymi z pierwszych absolwentów byli: Aleksander Kłosiński (kolekcjoner, którego zbiór wybitnie zasilił eksponaty muzeum miejskiego), Józef Mroziński (późniejszy dyrektor szkół w Wilkowicach, Porąbce i Przeciszowie) i Stanisław Królicki (walczył w pierwszej i drugiej wojnie światowej, w czasie bitwy nad Bzurą dowodził 7 pułkiem strzelców konnych, zmarł 28 września 1939r. w wyniku odniesionych ran w randze pułkownika).
We wrześniu 1914r. podjęto decyzję o zmianie seminarium męskiego na żeńskie w związku z bliskim sąsiedztwem seminarium męskiego w Białej. Do nowego dwupiętrowego budynku, tego, w którym obecnie się mieścimy, uczniowie i nauczyciele przenieśli się 9 grudnia 1932r. Kierownikiem Zakładu była Antonina Jodłowiecka. Rok później po zmianie systemu oświaty, utworzono klasę pierwszą o charakterze koedukacyjnym, do której zgłosiło się 92 kandydatów. Ponieważ władze nie zezwoliły na utworzenie kolejnego oddziału do klasy pierwszej przyjęto 50 uczniów. Szkoła w nowej, zmienionej rzeczywistości wolnej Polski funkcjonowała bez zakłóceń do 1939r.
Pod koniec sierpnia 1939r. władze samorządowe i szkolne nakazały wysłanie w głąb kraju pomocy dydaktycznych, nie udało się ich jednak wywieźć, ponieważ już 3 września do Kęt wkroczyli Niemcy. W nocy 1/2 września nakazano nauczycielom i ich rodzinom ewakuację. Po 24 godzinach jazdy dotarli pociągiem do Krakowa-Płaszowa, stację jednak zbombardowano, częściowe straty poniósł również pociąg. W Rzeszowie skład uległ całkowitemu zniszczeniu. Po kilku tygodniach tułaczki do Kęt wrócili prawie wszyscy nauczyciele. Okupant zezwolił na otworzenie prywatnego gimnazjum koedukacyjnego, które istniało zaledwie 2 tygodnie, ponieważ Niemcom zależało wyłącznie na zebraniu danych personalnych inteligencji. 23 kwietnia 1940r. okupanci wydali polecenie zebrania w budynku szkoły wszystkich kęckich nauczycieli i w liczbie 30 osób wywieziono ich stąd do Dachau, a później do Mathausen-Gusen. Do Kęt nie wrócili: Stanisław Zbierski, Bronisław Babiński, Bogdan Łuszczyński – pierwszy nauczyciel i dyrektor zakładu do 1930r. W wyniku działań okupanta życie straciły polonistka Aniela Maciejczyk (zrzucona przez hitlerowców z trzeciego piętra) oraz nauczycielka gimnastyki Gisela Bialer, Żydówka.
Wyzwolenie Kęt nastąpiło w styczniu 1945r. nauka w Seminarium nie była jednak możliwa, ponieważ w budynkach zakładu stacjonowało wojsko radzieckie. Dzięki pomocy kęczan gimnazjum i liceum wznowiło swoją działalność 18 marca 1945r. w budynku gościnnej Szkoły Podstawowej. Budynek przy ul. Kościuszki odzyskano w opłakanym stanie kilka tygodni później. Do szkoły do 1949r. uczęszczało ok. 300 uczniów, w tym ok. 30-40 z Andrychowa. W tym też okresie władze wbrew woli społeczeństwa zdecydowały o likwidacji Liceum i Gimnazjum w Kętach. Dzięki determinacji środowiska i dyrektora Mariana Zielińskiego szkoła przetrwała, jednak powołano w niej Państwowe Liceum dla Wychowawczyń Przedszkoli. W związku z przeniesieniem dyr. Zielińskiego do Wadowic jego obowiązki przejął Antoni Chwierut. Nauka w Liceum kończyła się uzyskaniem kwalifikacji do wykonywania zawodu wychowawczyń przedszkola. W 1951r. dyrektorem szkoły została Olga Chylowa, która pełniła tę funkcję nieprzerwanie do 1978r. Na stanowiskach pozostała większość nauczycieli uczących w dawnym liceum i gimnazjum m. in. Feliks Dyczkowski – matematyk, Zofia Szpiech – rusycystka, Antoni Chwierut – historyk. Internat mieścił się w dwóch budynkach – przy ul. 3 Maja i przy ul. Kościuszki 25. Po kolejnej próbie likwidacji szkoły w związku z reformą szkół średnich i znów dzięki determinacji grona i środowiska lokalnego szkoła przetrwała jako 4-letnie Liceum Pedagogiczne dla Wychowawczyń Przedszkoli kończące się maturą. Na przestrzeni lat 1949-1975 Liceum wykształciło 990 absolwentek.
W 1973 r. Licea Pedagogiczne dla Wychowawczyń Przedszkolnych przeżyły kolejną reorganizację – zostały przekształcone w Studia Wychowania Przedszkolnego, a absolwentki uzyskiwały tytuł nauczyciela. Doniosłym wydarzeniem w życiu szkoły było nadanie 25 czerwca 1983r. sztandaru oraz imienia M. Dąbrowskiej. Obowiązki dyrektora szkoły pełniła Antonina Gugulska.
Kolejna zmiana profilu kształcenia nastąpiła w 1984r. W murach szkoły powstało Studium Nauczycielskie im. M. Dąbrowskiej, którego dyrektorem została Stanisława Mendakiewicz. Przyszłe wychowawczynie poza wiedzą teoretyczną zdobywały praktykę w kęckich przedszkolach ćwiczeń (nr 4, 5, 6 i 7), działały w kołach zainteresowań: muzycznym, teatralnym, pedagogicznym, psychologicznym i plastycznym, wyjeżdżały na obozy pływackie i narciarskie. Szkoła została wyposażona w instrumenty i nowoczesne pomoce dydaktyczne.
W 1990r. decyzją Ministerstwa zlikwidowano cieszące się renomą w całej południowej Polsce Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli. Mimo boju, jaki o szkołę stoczyli nauczyciele, uczniowie i dyrekcja nie udało się ocalić placówki w tym kształcie. W 1991r. Kuratorium Oświaty i Wychowania w Bielsku-Białej powołało Zespół Szkół im. M. Dąbrowskiej w Kętach w składzie: Studium Nauczycielskie – w likwidacji; II Liceum Ogólnokształcące; Internat. Dwa lata później Kurator Oświaty nakazał likwidację internatu, a budynek zaadaptowano na sale lekcyjne. W czerwcu 1994r. odbyły się ostatnie obrony prac dyplomowych słuchaczek Studium Nauczycielskiego.
Z okazji dziewięćdziesięciolecia szkoły staraniem Towarzystwa Miłośników Kęt ufundowano pamiątkową tablicę wg projektu emerytowanej nauczycielki Czesławy Adamus, na której znalazły się nazwiska nauczycieli Gminy Kęty, którzy zostali zamordowani w obozie koncentracyjnym Mathausen-Gusen.
Kolejne dziesięciolecia w życiu szkoły to okres intensywne zmiany dyrektorów i profili kształcenia i kolejny jubileusz. W 2007r. Dąbrowska obchodziła 100-lecie swojego istnienia. Jak bardzo wpisała się w pejzaż miasta przez te 100 lat niech świadczy wypełniona po brzegi gośćmi i przede wszystkim absolwentami oraz sympatykami szkoły sala gimnastyczna. Uczniowie jubilatki od początku działalności szkoły czynne włączali się w życie środowiska lokalnego, uroczystości państwowe i miejskie – rocznice śmierci cesarzowej Elżbiety, cesarza Ferdynanda, Tadeusza Kościuszki, obchody na cześć Konstytucji 3 Maja, czy wybuchu powstania listopadowego, 500 rocznicy bitwy pod Grunwaldem. W szkole działała orkiestra, którą prowadził Michał Markowski. W sali „Sokoła” wystawiano spektakle teatralne, wyjeżdżano również z przygotowanymi sztukami do Andrychowa i Oświęcimia, istniał oddział studencki Ochotniczej Straży Pożarnej, harcerstwo. Dzisiaj te tradycje kontynuujemy poprzez działalność Grupy Teatralnej, kół zainteresowań, Grupy Muzycznej. Patrzymy również w przyszłość i staramy się iść z duchem czasu, dlatego do kilku lat działa w szkole telewizja szkolna. Wyznajemy zasadę, że uczyć się można na rożne sposoby, nie tylko przez książkę. To co charakteryzuje szkołę od początku, to niepowtarzalna atmosfera, którą na zawsze zapamiętują absolwenci.
Pokaż informacje o artykule